Kutsal Gezegen, Jeremy Strike

Komisyonla çalışan bir kaşif olan Bill Warden, maden filizleri yoğun olan bir gezegen keşfeder. Gezegenin halkı fazla gelişmemiş bir ırktır. Rakipleri de aynı gezegene göz koyunca, gezegen üzerinde hak iddia etmek için yarışırlar, ancak hırslı iki kaşif grubunun da hesaba katmadığı biri vardır: Gezegenin Tanrısı!

Din ve tanrı eleştirisi ile açılış yapan metin, mizahi yönden yaklaşmış diyaloglara. Uygarlığın belirtisi olarak radyo sinyallerinin aranması görüşünü benimseyen yazar, " Altın Humması" arkaplanını yıldızlararası uzaya uyarlamış. Büyük şirketler keşfettikleri gezegenlerin kaynaklarını işletiyor ancak onları düzenleyecek bir federasyon yok. Korporatizm eleştirilerini metne saklamış olan yazar, nüfusun kontrol altında tutulması yöntemi olarak doğal afetleri bir seçenek gibi tanıtırken Malthusçu ifadeler kullanmış.

Rahip - kral olarak kurguladığı gezegen yerlisi Zelnak hırslı bir rahip karikatürü olarak sunulmuş okura. Dalga geçmek için Zelnak'ın seçtiği saçmalık toplu iğne üzerinde dans eden melekler oluyor. Buna benzer abartılı ve ilginç tezatlar metin bulunca bulunabilir. Terraform yapan tanrı "En Ulu" sıkıntıdan coğrafyayla oynuyor, rutini bozmak için dışarıdan uzay gemilerini gezegenine çekip canlı ithal ediyor ve kuralları nasıl bozduklarını incelemek için din gönderiyor. "Soylu vahşi" kavramına sempati duyan "En Ulu" bir medeniyetin tersine mühendisliğine soyunurken doğaya tahakküm konusu irdeleniyor. Descartesçi bir aşırılığın metne hakim olduğu gözden kaçmazken, şovenist ifadeler de okuru rahatsız edebilir.

Çoğu karakterin karikatürize olarak kurgulandığı metinde Dünya'nın sosyal gelişim evreleri irdelenmiş ve Papalığın, Kilise'nin yükselişiyle dalga geçilmiş. Deus Ex'i fazlasıyla kelime anlamıyla alan yazar, "En Ulu"'yu makinadan bir tanrı olarak kurgulamış. Adem ve Havva deneyine girişmek isteyecek kadar "İncil'le kafayı bozmuş olan "En Ulu"'yu kapatmak için karakterlerin yaptığı yolculuk klasik bir "yeraltı dünyasına yolculuk" motifi. "Makinelerin yükselişi" konsepti ilginç bir şekilde işlemiş olan şaşırtıcı ve donuk bir sonla metni kapatmaya çalışan yazar, başarılı olamamış. Ortalamanın çok altında kalan kitap Okatlar serisini tamamlamak isteyen okurlar dışında türün hayranlarına dahi keyif verecek düzeyde değil.