Aksel Vinding 17 yaşında yetenekli bir gençtir. Hayalleri iz bırakacak bir piyano virtüözü olmak ve ünlü virtüözlerle beraber çalmaktır. Ailecek çıktıkları piknikte annesinin trajik ölümü, aileyi dağıtacak ve Aksel'i ruhen çökertecek olayları başlatacaktır. Aksel, okuldan ayrılacak tüm zamanını piyano çalışmaya ve annesiyle özdeşleştirdiği çağlayanda hayal kurmaya ayıracaktır. İyi bir müzisyen olmak için sadece iyi çalmanın yeterli olmadığını zor yoldan öğrenecektir.
Vinding ailesi'nin geneli ulaşılmazı elde etmeye çabalamanın özdeşleştiği bir motif olarak okurun karşısına çıkıyor. Baba figürü, harcamalarını doğru ayarlayamıyor ailenin ve birikimlerin hepsini gösterişli bir hayat için saçmaktan çekinmiyor. Cathrine, ölmüş annesiyle yarışmak adına açıkça Elektra kompleksine kapılıyor. Aksel ise sürekli kaygı atakları ile sarsılan benliğini müzikle izole ediyor. Aile, hem aile birimine hem de içindeki üyelere yabancılaşmış samimiyetsiz bir yapı olarak olarak kurgulanmış. O derece de ki ancak telefonla görüşürken samimi olabiliyorlar.
Aksel'in gösterdiği regresyon, annesinin ölümüyle başlıyor. Ailenin en güçlü karakterinin yokluğunda yerini alacak kimse olmadığından yönlendirmeye ve ne yapacağının söylenmesine ihtiyaç duyan Aksel, açıkça annesinin yerine ikame edeceği birini arıyor. Müziği bir kaçış aracı olarak kullanan Aksel, ailesinden gelen ihanetlerle sarsılıyor. Önce verdiği konserde sarhoş ablasının çıkardığı rezillik ardından sevdiği kadın için ablasıyla yarışmak zorunda kalması ve kaybetmesi gibi motifler karakteri ailesinden daha da uzaklaşmaya itiyor.
Teknoloji ve eşya fetişi ile güçlendirilmiş duvarları okuruna sergilemek için yazar, Anja karakterini kullanıyor. Ailesinin hiçbir sözünden çıkmayan Anja, izole ve kopuk biri. Ailesinin ( daha doğrusu babasının ) küçük projesi olarak beklentileri karşılamak dışında bir amacı yok. Aksel'in kine benzer bir İkarus kompleksi Anja üzerinden çarpıcı biçimde ifade edilmiş. İlişkiler kopuk ve hüzünlü işlenmiş. Bedensel temaslar mevcut olması rağmen bağlantılar yok. Yazar çok fazla freudyen önerme kullanmakta sakınca görmemiş. Ölümsüzlük elde etmek adına öğrencilerini kullanan öğretmenler, çocuklarını arzu ettikleri imaja göre yontmaya çalışan aileler, sadece müzikle uğraşmak isteyen çocukların masumiyetine karşı ciddi bir tezat oluşturmakta.
Tek bir hatanın bir kariyeri bitirdiği bir arenada, en iyisi olmayan çalışan bu genç insanların hikayesi, hüzünlü ve soğuk işlenmiş. Kayıtsızlığı, her sayfasına dahil etmiş olan yazar, kapanışta karakterini acımasız ve hırçın Selma karakterine teslim ederek, anne ikamesi arayışını sonlandırmış. Buzdan bir kama gibi soğuk ve paramparça bir roman kurgulamış. keyifli okumalar dilerim. başka incelemelerde görüşmek üzere.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder