5 Şubat 2013 Salı

Androidler Elektirkli Koyun Düşler Mi?, Philip K Dick





Rick Deckard bir avcı-katildir. İşi "izinsiz" androidleri "emekliye" ayırmaktır. Üçüncü Dünya Savaşı'ndan sonra çöken toz, radyoaktif serpinti Dünya'yı neredeyse yaşanmaz hale getirmiş, neredeyse tüm hayvanların soyunu tüketmiştir. Hayvan sahibi olmanın ciddi bir statü göstergesi olduğu bu toplumda Rick, en son çıkan android modelleri üstünü yaraladıklarında karşılaşacağı en zorlu ve büyük gelirli görevi alır: 6 android "Emekliliği". Ancak görevi tamamlamadan varoluşunu, işini, inançlarını ve yaşamını sorgulaması gerekecektir...

Radyoaktif serpinti, insanları dönüştürmekte ve "özel" yapmaktadır. Özeller, zeka geriliği olan veya gen testlerinden kalan insanlardır. Kolonileştirilen Mars'a göç etmeleri yasaktır. Mars'a göç devlet tarafından desteklenmekte ölen Dünya'nın terk edilmesi için propagandasını yayında olan tek devlet kanalından yapmaktadır. Mars'ın kolonileştirilmesi yardımcı olması için dizayn edilen androidlerden bazıları sahiplerini öldürüp dünyaya kaçmaktadır. Devletin propagandasını yapan arkadaş canlısı Buster, ve diğer yapay figürlerle insanlar özdeşleşmekte, sentetik bir yakınlık duymaktadırlar. Gerçek hayvanlar astronomik fiyatlar ettiği için gerçeklerinden ayırt edilemeyen elektirkli hayvanlar üretilmekte ve satılmaktadır. Mercerizm, toplumun yeni dinidir. Ufak empati kutularıyla diğer insanların duygularına ortak olan insanlar, Mercer'in zorlu tırmanışında onunla yürümektedirler. Mercer, mezar dünyasına hapsolmuş, hayvanları ve ölmüş insanları hayata döndürmeye çalışan bir mesihtir...

Yazar yükselen kayıtsızlığı muhteşem imgelemlerle işlemiş. İnsanların temas ettiği her şey sentetik, plastik, cansız, ölü... Hissedebilmek için duyarıcılar kullanıyorlar, belli rakamlar tuşlandığı zaman bu duyarıcılar talep edilen ruh halini sağlıyorlar. Hayvanlar elektronik. Mercer ve diğer inananlarla bütünleşmek için empati kutuları gerekli. Tüketimle bastırılmaya çalışılan bir bunalım mevcut. İnsanlar artık yıldızları göremiyorlar, toz ve çürüme gökyüzünü de yakmış ve bozmuş. İnsanlar yalnızlar... yaşadıkları sentetik rahimden kaçamıyorlar, plastik tanrılara tapınıyor, dijital dostlar ediniyorlar.İsa'nın kendini feda etmesi ve 2. Gelişi motiflerini uyarlamaları Mercer'de toplanıyor. Buster ve Mercer insanların ruhları için rekabet eden 2 steril tanrı.

Androidleri tanılamak için kullanılan testin açıklarını kurgu oyunları dahilinde hikayeye dahil eden yazar, gerçeklik sorgusunu paranoyak bir atmosferde vermiş. Şizoid ve androidleri birbirlerine benzetmesi çok güçlü bir motif. Munch'ın Scream tablosunu yorumlayan yazar, sanat icra eden androidler üzerinden insanlık sorgusunu çok güçlü işlemiş. Varlığını onatmaya çabalayan yaşam taklitleri için plastik bir hüzün duyan karakterin sorduğu en ciddi sorular şunlar: " Cansız bir nesneye duyulan nefret veya arzu patolojik midir? Sınırı nerede çekeceğiz?"

Eski bilimkurguların bazı saçma kurgularını eleştiren yazar, bir Bilim Kurgu klasiği olan romanın her sayfasında ustalığını tekrar kanıtlıyor. Statükoyu, sanat üzerinden eleştiren yazar, imgeleri altında çok ciddi uyarılarda bulunuyor ve psikoloji bilgilerini sergilemekten de kaçınmıyor. Gözüm kapalı önerebileceğim bir roman. Farklı bir şey okumak isteyen türe yabancı kimseler içinde iyi bir alternatif olacaktır. Keyifli okumalar dilerim. Başka incelemelerde görüşmek üzere.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder