Odd, garip bir çocuktur. Sakat bacağı ve köyündekilere tuhaf gelen davranışları yüzünden insanlara yabancılaşmıştır, o da hayal dünyasına sığınır ve tahta oymakla geçirir günlerini. Babası vefat edince, annesi yeniden evlenir. Kendi evine de yabancılaşan Odd, babasının ormandaki kulübesine gider, köye asla dönmemeyi aklına koymuştur. Ancak yolda karşılaştığı kartal, tilki ve ayı ona çok garip bir hikaye anlatır. Tüm yaşamı tehdit eden sonsuz kışa kafa tutmak Odd'a kalmıştır...
Odd, toplumdışı biri. İyi niyetli ve zeki bir çocuk aslında. Karşılaştığı hayvan suretleri çeşitli kavramların metaforları olarak karşımıza çıkıyor: Kartal bilgeliği, tilki kurnazlığı, ayı da gücü simgeliyor. Nors tanrılarının Ayaz devleri ile olan anlaşmazlığını çözme yükü sıradan ölümlü bir çocuğa kalıyor. Tahmin edileceği üzere Oz Büyücüsü'ne benzer motifleri masalsı hoş bir tonda aktarmış yazar. Devlerin estetiğe olan açlığı son derece güzel bir motif. Tanrıların kurnaz oyunlarına kanan devlerin onları kendi silahlarıyla vurması da ustaca bir kurgu oyunu ( Nifak tanrısının kandırılabilir olduğunu varsayarsak tabi ) karşımıza çıkıyor.
Bu çatışmaya son derece insancıl bir çözüm getiren Odd'un hareketlerindeki varoluşçu esintiler gözden kaçmıyor. İnanç sıçrayışı kavramına gönderme yerinde ve başarılı. Brett Helquist'in birbirinden güzel ve çocuksu ilustrasyonları da hikayeye ayrı bir hava katıyor. Bu kanlı bir viking destanı değil, büyüklere ve çocuklara yazılmış bir masal. Keyifli bir okuma sunuyor. Başka incelemelerde görüşmek üzere.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
İlgilenene Not: Ben imgeleri şu şekilde algıladım... Odd yaratıcılığı temsil ediyor, bu yüzden bilgelik, güç ve kurnazlık ondan yardım istiyorlar. Ayaz devi ise arzuyu, estetiğe duyulan ihtiyacı simgeliyor. Yönlendirilmemiş arzunun yol açabileceği sorunları düzeltmek ise yaratıcılığa kalmış... Spoiler vermemek adına boşluk bırakma gereği duydum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder